طي سال 1937م، هيتلر، رهبر آلمان نازي، بر تلاش خود براي تقويت نيروي نظامي آلمان افزود و قسمت اعظم بودجه كشور را به تجهيزات ارتش و افزايش نفرات نيروهاي مسلح آلمان اختصاص داد. وي هم‏چنين با تقويت يكي از احزاب طرفدار خود در اتريش، جاي خود را در اين كشور باز كرد و اين حزب نيز با همان روش حزب نازي در آلمان، جوّ ارعاب و وحشت را در جامعه اتريش به وجود آورد. در ماه مارس 1938م، هيتلر سرانجام فكري را كه از آغاز زمام‏داري در سر داشت به مرحله اجرا نهاد و فرمان حمله به خاك اتريش را صادر كرد. هيتلر قبلاً با زمينه‏سازي از طرف نازي‏هاي اتريش در داخل خاك اين كشور و با تهديد دولت حاكم بر اتريش، مقدمات اين حمله را فراهم كرده بود و خودداري جامعه ملل و انگليس و فرانسه از حمايت جدي از اتريش در برابر تهديدات آلمان، خودْ يكي از عوامل مشوقه هيتلر در دست زدن به اين اقدام نظامي بود. در نهايت، از سحرگاه دوازدهم مارس 1938م نيروهاي آلمان بدون برخورد با كمترين مقاومتي وارد خاك اتريش شدند و با مقدماتي كه قبلا از طرف نازي‏هاي اتريش فراهم شده بود همه جا با استقبال پرشور مواجه شدند. در ادامه، هيتلر در بعدازظهر همان روز وارد اتريش شد و در ميان استقبال گرم مردم، وارد زادگاه خود در اتريش گرديد. اين استقبال، خيلي طبيعي بود و منكر اين واقعيت نمي‏توان شد كه اتريشي‏الاصل بودن هيتلر يكي از عوامل مهم گرايش جمع كثيري از مردم اتريش به وحدت با آلمان و زندگي تحت رهبري پيشواي اتريشي آلمان بود. فرداي آن روز، در 13 مارس 1938م، رهبر نازي‏هاي اتريش كه به مقام صدراعظمي اين كشور انتخاب شده بود، وحدت اتريش و آلمان را اعلام كرد و اين امر با مراجعه به افكار عمومي در دهم آوريل آن سال محقق شد، در حالي كه دنيا در برابر اين اقدام، عكس‏العمل حادي از خود نشان نداد. الحاق اتريش به آلمان، زمينه را براي تجاوز آلمان به چكسلواكي و سپس لهستان آماده ساخت و جرقه آتش جنگ جهاني دوم را روشن كرد.